Daar was hij dan weer, de stem van Frederic Bastet. Vanochtend klonk hij tussen 9 uur en 11 uur weer door de radio. Het was een herhaling van het TROS-radio 4 programma ' Een goede morgen met...' van 31 maart 2007. Frederic Bastet was een heer van stand, hij had een deftige stem en was bovenal een erudiet man. Ik weet nog dat toen ik pas in Oegstgeest kwam wonen ik zijn naambordje in de hal van het flatgebouw opmerkte: BASTET. En al spoedig kwam ik hem af en toe tegen. We groetten elkaar regelmatig, ik trok daarop de stoute schoenen aan om hem persoonlijk bij hem thuis om een handtekening te vragen. Ik had ooit een deel uit zijn 'Wandelingen door de Antieke wereld' gekocht, lang voordat ik persoonlijk met de auteur zelf kennis zou maken. Het betrof het deel 'Duizendjarig dolen' dat samen met het 'Maansteenrif' overigens in 2005 nog een herdruk beleefde ter gelegenheid van het feit dat Bastet de P.C. Hooftprijs had gewonnen dat jaar. Frederic Bastet: Couperus-biograaf, conservator en archeoloog, schrijver van vele essays en ook dichter.
Prof. Bastet was zo vriendelijk zijn door mij gewenste handtekening te zetten in het door hem geschreven boek . 'Zal ik de datum er dan maar bij zetten?' vroeg hij. 'Ja , graag', klonk ik enigszins bedeesd, ook al onder de indruk van zijn zo smaakvol ingerichte appartement dat naast een vleugel naar ik later vernam ook plaats bood aan Wedgewood-porselein. Het was 10 november 2000, een dag om niet te vergeten. Frederic Bastet had zijn naam inmiddels al lang gevestigd en grote faam verworven met zijn in 1987 verschenen biografie van de schrijver Louis Couperus. Bij het grote publiek al eerder door de genoemde reeks 'Wandelingen door de antieke wereld', naar aanleiding waarvan eind jaren '80 de NCRV-radiomaker Aart van Bergeijk in een reeks programma's van 'Het Kunstbedrijf' de auteur zelf aan het woord liet op de radio over zijn fascinatie voor de klassieke Oudheid.
Frederic Bastet heeft vele werken op zijn naam, zijn oeuvre beslaat een zestigtal werken en een deel daarvan mag ik inmiddels ook tot mijn boekenverzameling rekenen. Een paar maanden geleden zag ik hem voor het laatst. Hij groette me vriendelijk, beleefd als hij steeds was geweest. Heel spijtig dat deze bijna 19e eeuwse man er niet meer is. Nu leeft hij voort in zijn werk.
